Jedna z najbardziej poszukiwanych Alf wszech czasów - Alfa Romeo 6C 1750 - jest wyposażona w zaprojektowany przez Vittorio Jano 6-cylindrowy silnik z podwójnym wałkiem rozrządu. Prowadzona przez wspaniałych kierowców, takich jak Tazio Nuvolari, odniosła sukces w klasycznym wyścigu Mille Miglia. 
Oszałamiające przyspieszenie.
Zadziwiające, jak łatwo prowadzi się doładowaną Alfą. Lekka i wyważona, nawet przy najwyższych prędkościach, daje się prowadzić z absolutną precyzją. Pomimo braku synchronizacji skrzynia biegów ich zmiana jest łatwa, a sprzęgło reaguje przy niewielkim nacisku. Nawet na najwyższym biegu przyspieszenie robi wrażenie - odgłos turbiny sprawia, że znajdujący się przed kabiną silnik wydaje się znacznie większy niż jest w rzeczywistości. Nikt by nie pomyślał, że to zaledwie 1,75 litra pojemności.
Pod maską.Dobra tradycja. Podwozie 6C 1750 jest proste, z dwoma podłużnicami skrzynkowymi. Profile z tyłu biegną nieco w górę, obejmując oś napędową, a z przodu rozchodzą się pod niewielkim kątem. Podłużnice ramy połączone są ze sobą za pomocą trzech głównych poprzecznic. Zawieszenie jest takie samo, jak w większości ówczesnych samochodów - to sztywna oś przednia i półeliptyczne resory piórowe z tyłu.
Wyprzedzając swoje czasy. Blok 6C 1750 jest odlewany z żeliwa, skrzynia korbowa i miska olejowa są wykonane ze stopów. To 6-cylindrowy silnik rzędowy o długim skoku tłoka. Podwójny, górny umieszczony z tyłu bloku wałek rozrządu napędzany jest przy pomocy pionowego wałka ze stożkowym kołem zębatym. Rozrząd otwiera po dwa zawory na cylinder, które są umieszczone pod kątem 90' względem siebie, dzięki czemu powstaje wydajna komora spalania o przepływie krzyżowym. Na jeden cylinder przypada jedna świeca zapłonowa. Silnik rozwija moc 45 KM, a 102 KM w wersji doładowanej.
Otwarta karoseria sportowa.Wszystkie auta 6C 1750 są bardzo drogie, ale najcenniejsze egzemplarze to snobistyczne kabriolety, dla których karoserie wykonał
Zagato albo
Touring. W wersjach
Supersport i
Gran Sport miały zwykle potężne, doładowane silniki.
Kamienie milowe.1929 - Alfa udoskonaliła swój samochód
6C 1500 przez powiększenie pojemności skokowej silnika z podwójnym wałkiem rozrządu i sukcesy sportowe pojawiły się natychmiast.
Campari i
Ramponi wygrywają
Mille Miglia ze średnią prędkością 90 km/h, a druga Alfa wygrywa 24-godzinny wyścig w
Spa w Belgii.
1930 - Powtórne wejście na scenę werscji 1750 w postaci wersji
Gran Sport z doładowanym silnikiem. Auto wygrywa
Mille Miglia ze wspaniałym
Tazio Nuvolarim za kierownicą.
1931 - Pojawia się 1750 GTC Sports sedanzbudowany na podwoaziu o powiększonym rozstawie osi.
1933 - Wersja 1750 zostaje zastąpiona przez samochody z serii
8C 2300 z 8-cylindrowym silnikiem.
Istnieją nieefektownie wyglądające modele 6C 1750, ale kabriolety od Zagato, 
Touringa i Castagna należą do najpiękniejszych i najbardziej proporcjonalnych samochodów sportowych.
Specyfikacja Alfy Romeo 6C 1750 Super Sport z 1932 r.SILNIKSilnik z podwójnym wałkiem rozrząduTen 6-cylindrowy rzędowy silnik o pojemności 1,75 litra był modelem, w którym po raz pierwszy zastosowano podwójny wałek rozrządu.
Typ: 6-cylindrowy, rzędowy.
Konstrukcja: żeliwny blok i głowica oraz skrzynia korbowa i miska olejowa ze stopu.
Rozrząd: dwa zawory na cylinder, poruszane przez podwójny, napędzany kołem zębatym górny wałek rozrządu za pośrednictwem regulowanych popychaczy.
Średnica i skok tłoka: 65 x 87,9 mm.
Pojemność skokowa: 1752 cm3.
Stopień sprężania: 5,0 : 1.
Układ zasilania: pojedynczy
gaźnik Mamini z mechaniczną sprężarką doładowującą typu
Roots.
Moc maksymalna: 85 KM przy 4500 obr./min.
Moment obrotowy: nieznany.
Prędkość maksymalna: 153 km/h.
0-95 km/h: 14 s.
Doładowanie sprężarką mechanicznąUkład silnika wersji 1750 z podwójnym wałkiem rozrządu gwarantuje odpowiednią moc, ale dla uzyskania prawdziwie imponujących osiągów Alfa dodawała sprężarkę doładowującą Roots, napędzany przez wał korbowy.
SKRZYNIA BIEGÓW
4-biegowa, manualna.
Wszystkie modele 1750 miały 4-biegową skrzynię biegów montowaną na przedłużeniu silnika. Począwszy od 6. serii, która wyjechała z fabryk 1 1933 r., pojawia się synchronizacja 3. i 4. biegu.
KAROSERIA/PODWOZIERamowe ze stalowych profili o przekroju skrzynkowym łączone z różnymi nadwoziami budowanymi przez wyspecjalizowane firmy.
Osobne podwozie.W latach 30. silniki uległy znacznie większym udoskonaleniom niż podwozie, toteż podstawowy układ dwóch podłużnic o przekroju skrzynkowym z wersji 1750 niewiele się różni od podwozia z wcześniejszej 1500.
CHARAKTERYSTYCZNE ELEMENTYRozkładane siedzenie przeznaczone dla dodatkowego pasażera.
Przednie szyby można złożyć w przód przed startem w wyścigu.
UKŁAD JEZDNYSystem kierowania: przekładnia śrubowa.
Zawieszenie przednie: sztywna oś z półeliptycznymi resorami piórowymi i regulowanymi amortyzatorami ciernymi.
Zawieszenie tylne: oś napędzana z rurą reakcyjną, półeliptycznymi resorami piórowymi i regulowanymi amortyzatorami ciernymi.
Hamulce: żebrowane hamulce ze stopów, o średnicy 320 mm.
Koła: centralnie montowane, ze szprychami drucianymi firmy
Rudge Whitworth - średnica 457 mm.
Ogumienie: x 457 mm.
Napędzana oś tylnaNiezależne tylne zawieszenie nie było wykonalne jeszcze w latach 20., więc Alfy miały napędzaną oś tylną zawieszoną na półeliptycznych resorach piórowych.
WYMIARY
Długość: 960 mm.
Szerokość: 1650 mm.
Wysokość: 1480 mm.
Rozstaw osi: 2740 mm.
Rozstaw kół: 380 mm z przodu i z tyłu.
Waga: 940 kg.
